12 juli Yellowstone NP

12 juli

Yellowstone NP

Overnachting: Clubhouse Inn
Gereden:  112 mijl
Getankt:  $ 45,81

__________________________________________________________________



Een week geleden reden we nog tussen de rode bergen. Nu is de omgeving totaal anders. We verblijven nu tussen de naaldbomen.

Alhoewel.. In grote delen van dit park is nog steeds het effect te zien van de grote bosbrand van 1988. Boven de jonge bomen steken metershoge kale boomstammen uit. Sommige zwart. Zo'n bosbrand is minder erg dan dat het lijkt. De dennen hebben namelijk een bosbrand nodig om de zaadjes voor de jonge bomen vrij te laten komen.

We rijden vandaag zo'n 56 mijl op en neer naar de noordelijke ingang van Yellowstone National Park.  Vanuit West-Yellowstone rijden we naar Madison Junction. Dit deel hadden we gisterenavond al gezien. Vandaar uit verder naar Norris. We stoppen even bij de Gibbon Falls. Een waterval dus. Niet zo heel spectaculair, dus snel verder. De volgende stop is bij Artists Paintpots. Een groep modderpoelen die hun naam danken aan de kleuren die ze hebben. We wandeling is slechts 1200 meter. We zien de modderpoelen borrelen en de modderspetters omhoog spuiten. Hierdoor worden er kegels gevormd. Leuk om te zien.

Als we verder rijden is er opeens een opstopping. Dat is meestal het teken dat er dieren te zien zijn. En ja hoor, een hele kudde buffalo's! Uitstappen dus en foto's maken. Er steekt er zelfs eentje mét jong de weg over!

Na de 'fotoshoot' weer verder. Na Norris stoppen we bij de Roaring Mountain. Deze berg zou moeten grommen door de vulkanische activiteit. Er staat alleen een motor aan de overzijde van de weg die véél harder gromt! We wachten nog even tot deze weg is. En inderdaad, de berg maakt geluid. Maar of dit nou grommen is?

Bob vindt dat het klinkt als het suizen van een kabelbaan.

We eten op een picknickplaats bij Sheepeaters Cliff. Geen sheep te zien. Wel eaters. Aan een andere tafel zit een groepje amerikanen en nou snappen wij ook waarom die vaak zo dik zijn. Hun tafel lag vol met brood, salades, vlees, chips en drinken. Op onze tafel lagen slechts een brood, boter, macaronisalade en twee flesjes water!

Bij Mammoth Hot Springs draaien we af voor de Upper Loop Trail langs de kalkterassen. In deze omgeving bevinden er zich grote hoeveelheden calciumcarbonaat onder de grond. Doordat het water onder de grond heet is kan het gemakkelijk de calciumcarbonaat oplossen en mee naar boven voeren. Boven de grond koelt het water af en het calciumcarbonaat kristalliseert als witte kalksteen en vormt terassen. We lopen via de wandelpaden naar de Canary Spring. Op sommige plekken stinkt het er naar rotte eieren (volgens Bob dus waterstofsulfide).De kleuren op de terrassen worden veroorzaakt door algen en bacteriën. Als er geen water meer over de terrassen stroomt worden ze grauw en grijs. We lopen nog een stukje naar beneden naar de Lower Terrace Trail, maar we houden het al gauw voor gezien.

Als we verder gaan staan er weer een aantal auto's langs de weg.

Fotoshoot dus! Deze keer zijn het Bighorn Sheep.

Nog een stukje verder naar Gardiner en we rijden het park aan de noordelijke ingang weer uit. (En de staat Montana weer in). Bij deze ingang staat de Roosevelt Arch. Van deze toegangspoort werd in 1903 de eerste steen gelegd door president Roosevelt.

In Gardiner eten we een ijsje en dan gaan we via dezelfde weg weer terug. Op de plek waar we de Bighorn Sheep zagen, staat er nu een wel heel erg vlak langs de weg. Fotostop dus.

Om 5 uur zijn we terug bij ons hotel. Na de koffie is het tijd om te zwemmen én te cachen.

Morgen verkassen we naar een hotel aan de oostzijde van het park.

We hebben daar géén internet. Thara weet niet of ze die dag wel overleeft!

O ja! Ik moet van Thara nog even iets rechtzetten. Ze heeft in

Salt Lake City het volgende geshopt: 2 jurkjes, 3 topjes, 1 blazerjasje en 1 vestje. (Ik had de verkeerde aantallen).