24 juli Denver - Düsseldorf

24 juli

Denver- Düsseldorf

Overnachting: ergens boven de atlantische oceaan

Gereden: -

Getankt: -

_________________________________________________________________

Ondertussen zijn we al weer 2 dagen thuis.

 

 

De was is gedaan.

De jetlag bijna voorbij.

En het is hier warm!!!!!!!!!

 

Dinsdagmorgen 24 juli in Denver om 07.30 uur vertrokken naar de luchthaven. Auto ingeleverd en ingecheckt.

 

 

Eerst een korte vlucht van Denver naar Atlanta. Slechts 2.30 uur. Bij de overstap hadden we net genoeg tijd om een kop koffie te kopen. Deze konden we in het vliegtuig opdrinken want er werd al geboard! Een uur na vertrek kregen we al de bekende vraag: 'chicken or pasta'. Het avondeten dus. Helaas voor Thara deze keer geen pizza aan boord.

Ook nu weer hadden we, net zoals op de heenvlucht, een (zoals Bob het noemde)  'bejaardencrew'. Voornamelijk 45+ stewardessen dus!

 

 

Op woensdagmorgen 25 juli om 07.20 uur waren we op Düsseldorf Airport. Een half uur eerder dan gepland. Om 09.00 uur zaten we thuis aan de koffie, echte koffie!

 

 

 



23 juli Denver

23 juli

Denver

Overnachting: Baymont Inn & Suites
Gereden: 47 mijl
Getankt:

____________________________________________________________________



We gaan naar Waterworld. Dit is een waterpark in Denver met wel 40 verschillende waterglijbanen. We rusten vandaag uit voor de reis van morgen. Na het ontbijt in het hotel gaan we op weg. Eerst zoeken we een King Soopers supermarkt. Hier verkopen ze speciale Family-tickets voor dit waterpark. Behalve $ 5,-- korting p.p. (!) is hierbij voor 4 personen een kleine pizza en een beker drinken inbegrepen. Die moeten we dus hebben.

Om ongeveer elf uur zijn we op de parkeerplaats bij Waterworld.

Aan de ingang van het park worden alle tassen en koelboxen grondig gecontroleerd. Lijkt wel een luchthaven. Dan zoeken we een plaats op onder bomen zodat we de hele dag schaduw hebben.

Het wordt vandaag weer warm, en om dan de hele dag in de zon te liggen....

Bob en Thara zijn meteen daarna weg en zien we voorlopig ook niet terug. De vele glijbanen worden uitgeprobeerd.

Het park is tot 6 uur geopend. Om kwart voor 6 begint het weer te onweren en wordt er dan ook omgeroepen dat alle glijbanen worden gesloten. Tijd om te gaan.

Terug bij het hotel gaan we weer eten bij Ruby Tuesdays. Daarna is het koffers inpakken. Morgen moeten we vroeg op. Auto inleveren, inchecken en ..... terug naar huis.

22 juli RMNP - Denver

 

22 juli

Estes Park - Denver

Overnachting:  Baymont Inn & Suites
Gereden: 104 mijl
Getankt: - 

________________________________________________________________

We maken vandaag de cirkel rond. We rijden terug naar Denver. We overnachten zelfs in hetzelfde hotel als we ruim drie weken geleden begonnen zijn. We slapen er deze keer 2 nachten.

We slapen deze keer tot 8 uur uit. Het is tenslotte vakantie!
Na het ontbijt op ons balkon met bovenstaand uitzicht, vertrekken we via de Peak to Peak Highway naar..... Nederland.  Ja, dit is een plaatsje in de Rocky Mountains ten zuiden van Estes Park. Na ongeveer een uurtje rijden komen we er aan. De oudst bekende naam van deze plaats is Dayton. De plaats is voornamelijk bekend van de mijnen in de Caribou Hill. In 1873 werd het opgekocht door een Nederlandse maatschappij genaamd Nederland Mining Companing. Men besloot toen de plaatsnaam te veranderen in Nederland.

Bij een tankstation wordt er een show gehouden van American oldsmobiles. We gaan er natuurlijk even kijken. Daarna kopen we in de plaatselijke supermarkt broodjes voor tussen de middagHet kan natuurlijk aan ons liggen, maar terwijl we hier in Nederland zijn begint het alweer te onweren! We rijden dan ook maar vlug verder om even later lekker in het zonnetje aan de Boulder Creek onze broodjes op te eten.

Als we verder rijden komen we al gauw in Boulder (néé niet Boalder!). Dit is duidelijk al een voorstad van Denver. Grote wegen, grote huizen en grote kantoren. Voordat we naar het hotel rijden willen we eerst het centrum van Denver in. En al gauw zien we de skyline van Denver.

We zoeken een parkeerplek en gaan eerst naar de 16th Mall street. Jawel, een winkelstraat. Twee van de vier gaan er hier shoppen, een cachen en een gaat er op de iPad. Wie wat gaat doen is natuurlijk niet moeilijk te raden. Resultaat: 2 gevulde plastic tasjes, 3 gevonden caches en 2 uur mobiel vermaak.

Dan gaan we naar het Convention Center. Hier is vandaag een congres van gevangenismedewerkers. In de buurt staat er een bus geparkeerd van een gevangenis uit Louisiana. We hopen dat de bus alleen maar medewerkers heeft meegebracht en geen 'bewoners'.

En dan zien we toch nog een beer....
Een blauwe!
Hij staat bij het Convention Center binnen te gluren.

We lopen verder naar het State Capitol van Colorado. En zoals we bijvoorbeeld ook al met de Dom in Milaan hadden, staat ook dit gebouw in de steigers. Helaas is het gebouw op zaterdag en zondag gesloten en kunnen we er dus niet in.

Wel kunnen we er op de trappen een foto maken bij de Mile High Marker. Denver ligt op een hoogte van 1 mijl en wordt dan ook de Mile High City genoemd.

Ondertussen is het tijd om naar ons hotel te gaan. Via de Interstate 70 rijden we er weer heen. De cirkel is rond! Op tv zien we dat Obama in Denver is om de slachtoffers van de schietpartij in Aurora te ontmoeten. Dat is hier vlakbij! Zo dichtbij zijn we nog nooit in de buurt van de president van de USA geweest. :)
We eten weer net zoals de eerste avond bij Ruby Tuesdays. Lekker!

Morgen naar Waterworld. 

21 juli RMNP

21 juli

Rocky Mountains NP

Overnachting: Alpine Trail Ridge Inn
Gereden: 64
Getankt: $ 27,41

__________________________________________________________________



We staan vandaag vroeg op. We willen gaan wandelen in de Rocky Mountains.

Omdat er aan een van de toegangswegen (de Bear Lake Road) gewerkt wordt, worden er gratis shuttlebussen ingezet. Als we vóór 09.00 uur zijn mogen we nog zelf naar boven rijden. Helaas worden we om 8.40 uur al tegengehouden. We mogen doorrijden tot de P+Rparkeerplaats en vanaf daar met de bus dus naar boven. Wandelschoenen aan, zonnebrandcrème op, rugzakken gepakt en we staan klaar. We hoeven gelukkig niet lang te wachten. We bsluiten eerst de Nymph Lake Trail te doen. Aan het einde van de eandeling komen we bij een mooi bergmeer met waterlelies.

Van daar uit verder naar het Dream Lake. Ook deze wandeling gaat bergop en komt uit bij een iets groter bergmeer.

Omdat we vanaf de busstop nog een andere wandeling willen doen, gaan we niet meer verder naar het derde meer, Emerald Lake. We draaien om en gaan weer omlaag naar het busstation. Daar aangekomen lopen we eerst nog even naar Bear Lake. (Veel meer, geen beer.) Dan op naar de Alberta Falls. Onderweg hier naar toe staat er iets verderop in het bos een 'deer', een hert dus. Dit is het eerste dier dat we vandaag zien.

Ook de Alberta Falls Trail gaat weer bergop en dat gaat op deze hoogte (2900 meter)  toch iets langzamer. Aan het einde van de wandeling liggen de watervallen.

Ondertussen heeft er zich boven ons toch weer een donkere wolk gevormd. We besluiten het programma van vandaag iets om te gooien. We gaan eerst terug naar het hotel zodat de kinderen nog kunnen zwemmen. We hebben hier namelijk een buitenbad. Na de lunch gaan ze hier dan ook naar toe. En inderdaad na een klein uurtje begint het te onweren én regenen. Na een halfuurtje is deze bui echter over en kunnen we verder. We willen namelijk nog een gedeelte van de Trail Ridge Road rijden.

De Trail Ridge Road is hoogste geasfalteerde weg van de USA. Het hoogste punt van deze weg ligt op 3716 meter. We stoppen op verschillende uitkijkpunten, zoals bijvoorbeeld de Many Parks Curve.

Bij Forest Canyon zien we marmotten lopen. Die hadden we nog niet gezien!

Vlak na de top van deze weg ligt het Visitor Center. We gaan hier even binnen kijken. Buiten is het koud én zien we het verderop flink onweren. Van hieruit gaan we niet verder maar keren via dezelfde weg terug. Onderweg zien we van verre al een aantal auto's stil staan en dat betekent ook hier... dieren te zien. Er lopen twee herten langs de weg.

Weer een flink eind naar beneden staan er bij een parkeerplaats ook veel auto's kriskras geparkeerd. Toch maar even kijken, je weet maar nooit. Het blijkt een groep van ca. 5 elks te zijn.

We besluiten voordat we gaan eten nog eerst de rest van de winkeltjes in de hoofdstraat te bezoeken. Op jacht naar de ontbrekende nummerborden. Echter geen succes! We eten deze keer bij Poppy's Pizza en Grill, een italiaan. Matig.

20 juli Scottsbluff - RMNP

20 juli

Scottsbluff- Estes Park

Overnachting: Alpine Trail Ridge Inn
Gereden: 266 mijl
Getankt:  $ 48,43

__________________________________________________________________

Vanmorgen staan we al weer iets later op. Pas om 8 uur! Het ontbijt in het Super8 hotel is voor wat we van hun gewend zijn uitgebreid. Verschillende bagels, muffins en zoete broodjes. Wafels, eieren, yoghurt en zelfs verschillende smaken koffie. Om kwart over negen start de auto en gaan we op pad. In plaats van de meest rechtstreekse route te kiezen, gaan we eerst nog een stuk van de oude Oregon Trail volgen. Omdat langs deze route nu ook een spoorlijn loopt zien we in verschillende plaatsen grote ranches waar koeien bij elkaar gedreven staan. Klaar voor transport! Of zoals we ook zeggen: die zien we niet meer terug, alleen nog maar op ons bord! Op de foto staan toevallig wit-zwarte koeien, maar meestal zijn het pikzwarte.

De eerste stop plaats is Fort Laramie. Dit was in de 19e eeuw het belangrijkste militaire fort van de Northern Plains en tevens verzamelpunt voor de pioniers. We kijken hier een uurtje rond en rijden dan weer verder.

In Guernsey gaan we de Trail Ruts bekijken. Op deze plek zijn nog duidelijk de sporen te zien die de wagens achterlieten op weg naar het westen. Als je de omgeving, de prairies bekijkt en voelt hoe warm het er ook toen moet zijn geweest, begrijp je hoe moeilijk deze tocht moet zijn geweest. (Ook vandaag komen we overigens weer boven de 100 graden F uit.)

Dan nemen we eindelijk de snelweg, de I 25 richting Loveland. We steken weer 2 maal een staatsgrens over en komen uiteindelijk weer in Colorado aan. De staat waar we zo'n drie weken geleden begonnen zijn.

Na twee uur en weinig verandering in uitzicht of omgeving komen we hier aan. Dit is niet ons einddoel van vandaag. Van Thara overigens wel. In Loveland zijn er Outlets en dit betekent dus tasjes vullen. Veel van de winkels staan echter leeg, zodat de opbrengst slechts bestaat uit 1 gymshirt en 1 t-shirt.

Vervolgens het laatste gedeelte van vandaag naar Estes Park in de Rocky Mountains. Het is duidelijk dat we in een heel andere omgeving zijn aangekomen als de afgelopen weken. Het is hier druk. We komen zelfs even in een file terecht. De omgeving van Loveland doet ons ook even weer denken aan Florida. Er zijn hier namelijk overal grote winkelgebieden (supermarkten, drogisterijen,eetgelegenheden e.d.) met aansluitend woonwijken met veel dezelfde woningen.

Na Loveland rijden we de bergen weer in. De Rocky Mountains dus. Langs de weg en aan de rivier zien we steeds kleine woningen, we vermoeden buitenverblijven en cabins om te verhuren. Het is hier veel meer bewoond dan in de gebieden waar we voorheen waren.

Na het inchecken zoeken we eerst een restaurant uit om te gaan eten. Het wordt Smokin' Dave. Het is er zo druk dat we een halfuurtje moeten wachten op een plek. Jan, Bob en Thara bestellen een familiemenu voor 2-3 personen. Moet genoeg zijn denken we. Nou, zie hieronder het resultaat. (En dan weten jullie nog niet wat er in de doggybag mee ging).

Hierna gaan we nog even het centrum verkennen. Op jacht naar nummerborden. Estes Park is een plaats die veel toeristischer is dan we verwacht hadden. Een hoofdstraat met aaneengesloten souvenier- en t-shirtwinkeltjes. Maar helaas geen nummerborden.

Morgen gaan we wandelen!

19 juli Custer - Scottsbluff

19 juli

Custer - Scottsbluff

Overnachting: Super 8
Gereden: 221
Getankt:  -

__________________________________________________________________



We besluiten om het vandaag iets rustiger aan te doen. Dit betekent dan ook dat we Wind Cave National Park overslaan. In dit park zijn er rondleidingen door de grotten. We doen in Hot Springs nog wat inkopen voor de lunch van vandaag. Onder andere de macaronisalade die Thara zo lekker vindt.  De afgelopen dagen zijn we dus in de Black Hills geweest, het Schwarzwald van de USA.

De naaldbomen zijn ook hier gedeeltijk aangetast door de Pine Beetle, een keversoort. Hierdoor lijkt het alsof sommige bomen al de herfstkleuren hebben, dor dus.  Na Hot Springs rijden we de Black Hills uit. Het landschap dat we hierna zien is prairie, prairie en nog een prairie. 

Heel af en toe afgewisseld met een kleine groene 'oase' waar dan ook enkele huizen staan. In de buurt hiervan is dan ook vaker de grond wel bewerkt omdat men het land kan besproeien. We zien dan maisvelden, aardappelen en graan. Ondertussen stijgt de temperatuur naar zo'n 103 graden Fahrenheit.

Ons rekenwonder noemt dit 39,444 graden Celcius. We gaan de grens over van South Dakota naar Nebraska, wéér een staat waar we nog niet geweest zijn. Via de Scenic Byway 385 genaamd Gold Rush, rijden we verder. Geen goud gevonden overigens!

Na de lunch aan een meertje in de buurt van Chadron rijden we door naar onze eerste stop- en kijkplaats, Alliance. Hier staat het zogenaamde 'Carhenge'. Een parodie of het welbekende Stonehenge in Engeland. Ontzettend origineel! Maar wat is het warm! In de giftshop hangen nummerborden val alle staten. Helaas niet te koop. Bob wil nog Nebraska en South Dakota voor zijn verzameling.

Op naar Scotts Bluff. Weer een rit door de heuvelachtige prairies.

We hadden verwacht dat dit gedeelte veel vlakker zou zijn. Vlak voor Scotts Bluff treffen we het weer. Een onweersbui. Was te verwachten met dit warme weer. De temperatuur daalt even naar zo'n 66 graden F, om even later na de bui weer vrolijk met 94 graden F. door te gaan. We checken in in ons hotel en drinken koffie/ fris met een koekje erbij. Dan willen we toch nog naar de Scott zijn Bluff. Of te wel, het National Monument Scotts Bluff.

National Monument Scotts Bluff is een rotsformatie die hoog boven het prairielandschap uitsteekt. Het was voor de pioniers die van oost naar west trokken een herkenningspunt. Zowel de pioniers van de Oregon Trail als de Mormon Trail trokken hier langs. De Mormonen trokken naar Salt Lake City en omgeving, anderen naar de staten Oregon of Californië. De pioniers hadden op dit punt een derde van hun reis er op zitten. Velen waren verzwakt door honger, uitdroging of ziektes. Na de lange tocht over de prairies moesten ze nog de Rocky Mountains over.

Boven op de top hebben we twee wel zeer korte trails gelopen. De North Overlook Trail en de South Overlook Trail. Vanaf de eerste zien we vooral de groene vlaktes rondom de rivier.

Vanaf de tweede voornamelijk de rotsformaties.

Beide trails geven een uitzicht op de oostelijk gelegen Chimney Rock. Dit was voor de pioniers ook een markeringspunt. Onder aan het visitorcenter bekijken we nog de huifkarren waarmee men toen door dit gebied trok.

Dan is het tijd om te eten. Deze keer bij Applebee's. Niet verkeerd, maar de proties zijn wonder boven wonder niet al te groot. Hoe on-amerikaans. Daarna lekker zwemmen.

18 juli Custer

18 juli

Custer

Overnachting: The Chief Motel
Gereden: 253 mijl
Getankt:$ 58,00

________________________________________________________________

 

Omdat we gisteren al een groot deel van de bezienswaardigheden van Custer en omgeving hebben gezien, hebben we tijd over!!!!!! Nou ja.... Bob wil nog graag naar de Badlands en Thara wil nog shoppen. Dan combineren we dit maar.

We gaan eerst naar Badlands National Park. Dit is een flink eind rijden. TomTom berekend zo'n 2 uur. De Lakota Indianen noemden dit gebied 'mako sica' en de franse pioniers hadden er naam 'les mauvaises terres a traverser' voor. Beiden betekenen slecht land Het meest opvallende aan dit park is 'the Wall', een smalle grillig gevormde rotsketen met aan beide zijden open prairieland.

Rond 11 uur beginnen we dan ook aan de Badlands Loop Road. Dit is een weg van 28 mijl lang die door het noordelijke deel van het park loopt.De verschillende lagen grond kun je er goed zien. We maken er 2 ultra korte wandelingen, namelijk de Door Trail en de Window Trail. Beide slecht 10 à 20 minuten. Het is veel te warm om te lopen. Zo'n 37 graden Celcius.  Een mooi park, maar we zijn meer gewend/ verwend.  

Via verschillende uitkijkpunten komen we uiteindelijk bij de plaats Wall weer op de snelweg I 90 uit. Deze plaats is vooral bekend vanwege de Wall Drugstore. In 1936 openden het echtpaar Hustead hier een winkeltje. Omdat het slecht liep kwamen ze op het idee om grote borden langs de weg te plaatsen met de tekst 'Free Ice Water". Eenmaal binnen kochten de klanten natuurlijk meer. De grote borden staan nog altijd langs de weg. De winkel is inmiddels uitgegroeid tot een hele winkelstraat. Een en al toeristenwinkeltjes. We kopen (!) er een softijsje een rijden weer terug naar Rapid City.

In Rapid City maken we eerst een wandeling (lees cache) door de hoofdstraat. Op iedere hoek van de straat staan koperen beelden van gewezen presidenten. Op het moment dat Obama aftreed wordt er ook van hem een beeld geplaatst.

Daarna is het eindelijk tijd om te shoppen. We gaan naar de Rushmore Mall. Helaas hebben ze hier geen Forever 21. Thara's handen blijven dan ook leeg. Gelukkig voor de heren hebben ze in de mall ook wifi!!!!!!!!!!!!!!!

We eten tussendoor in het Foodcourt Chinees/ pizza en rond half 8 rijden we terug naar Custer. Het was weer een warme dag met temperaturen boven de 35 graden Celcius.